Diana, 46 jaar: ‘Door mijn -weliswaar gedwongen- loopbaanswitch ben ik nu gelukkiger dan ooit’

Foto is fictief

Diana werkte 22 jaar in het basisonderwijs. Totdat ze zulke ernstige astma kreeg dat ze haar werk niet langer kon uitvoeren. Na haar ziekmelding belandde ze in een moeizaam proces met haar werkgever. Op eigen kracht én gestimuleerd door Mieke, arbeidsdeskundige bij Margolin, sloeg Diana een heel nieuwe weg in. Ze deelt haar verhaal.

‘In december 2016 ben ik ziek geworden. In eerste instantie dacht ik aan een griepje, maar er bleek meer aan de hand. Waar ik voordat ik ziek werd drie keer per week intensief sportte, kwam ik op een gegeven moment maar halverwege de oversteek bij een groen stoplicht.

Gedreven om te blijven werken

Het duurde even voordat ik de juiste diagnose kreeg. Dat lag aan mijn goede conditie en grote longinhoud door het vele sporten. Ik bleek ernstige astma te hebben. Het was zelfs zo erg dat ik moest uitrusten van een bezoek aan het toilet. Na een revalidatietraject probeerde ik terug te keren in het onderwijs, maar al snel merkte ik dat het niet meer ging. Zelfs een uur voor de klas staan was al te vermoeiend: het geregeld je stem moeten verheffen in combinatie met de materialen in het nieuwe schoolgebouw triggerden mijn astma en zorgden voor hevige aanvallen.

Ik wilde erg graag blijven werken, maar wel met de nodige aanpassingen. Ik stelde voor om meer computerwerk te doen. Dit was volgens mijn werkgever niet mogelijk. Toen heb ik zelf de regie genomen: ik heb informatie ingewonnen en mijn eigen re-integratieplan opgesteld. Maar ik werd tegengewerkt. Ik had niet veel vertrouwen meer in een goede afloop. Totdat Mieke van Margolin werd betrokken bij het proces, voor arbeidsdeskundig advies. Wat een energieke, toegankelijke en inlevende vrouw!

Oog voor kwaliteiten

Mijn medische belastbaarheid is vastgesteld door Ergatis, net als Margolin onderdeel van Zorg van de Zaak Netwerk. Via Ergatis kreeg ik ook fysio- en psychotherapie. Mieke heeft gekeken naar mijn functionele mogelijkheden. In eerste instantie bij mijn eigen werkgever, maar dat gaf door mijn beperkingen een te onzeker perspectief. Daarom hebben we ook gekeken naar andere, beter passende functies en mogelijkheden. Mieke had echt oog voor mij en voor mijn kwaliteiten. Daardoor durfde ik open te zijn over mijn wensen en ambities. Want ik zag mijn beperking ook als een kans om een nieuwe weg in te slaan, iets waar ik wel aan toe was na ruim twintig jaar in dezelfde functie.

Ik ben een HRM-opleiding gaan volgen en heb stage gelopen op de personeelsafdeling van een onderzoekbureau, als medewerker HRM. Inmiddels zet ik mijn talenten in bij een bureau dat onderzoek doet naar maatschappelijke vraagstukken. Ik werk 24 uur, verdeeld over vier dagen. Ik heb veel hobbels moeten overwinnen om hier te komen. Een werkgever die dwarslag, een eerste arbeidskundig oordeel waar ik me niet in kon vinden en accepteren dat ik moet leren leven met een beperking. Maar het is niet voor niets geweest: door deze -weliswaar gedwongen- loopbaanswitch ben ik nu gelukkiger dan ooit. Aan anderen wil ik meegeven: blijf vechten voor jezelf, hoe moe en ziek je ook bent. Geef jezelf niet op.’

Arbeidsdeskundige aan het woord

Mieke, Register Arbeidsdeskundige bij Margolin, vertelt: ‘Ik trof Diana in haar klaslokaal op een snikhete dag. Ze vertelde hoe belastend de werkomgeving voor haar was. Dat was ook duidelijk te merken in het gesprek. We kregen het over haar werk, het proces dat achter haar lag en haar twijfels over haar werktoekomst. Mijn doel is om iemand te ‘openen’ voor arbeidsmogelijkheden, verkennen wat wel kan in, uiteraard met inachtneming van de beperkingen. Hervatten van eigen of ander werk bij de huidige werkgever is altijd het uitgangspunt. Maar soms moet je vaststellen dat andere opties meer en betere kans geven op een duurzame re-integratie. Het gesprek kan dan voor iemand echt een keerpunt zijn. Dat was bij Diana het geval.

Diana zat midden in de fase van loslaten van het oude en zich openstellen voor het nieuwe. Ze wilde het roer van haar toekomst weer in eigen handen krijgen. Hierbij kwam enorm veel kracht vrij. In mijn rol als arbeidsdeskundige probeer ik mensen altijd zo goed mogelijk te begeleiden bij dit proces: het moet reëel en rechtvaardig voelen. We hebben samen Diana’s drijfveren en interesses onderzocht en naar nieuwe perspectieven gezocht. De diversiteit aan mensen en hun problematiek is wat mijn werk zo interessant maakt.’